De veldwachters op onderzoek

Ik bel Willemien met de trieste mededeling. Onze hulp Diana, uit Georgie, had het al gezegd: “In de voormalige Soviet Unie zeiden ze al dat alle Mongolen dieven zijn. Ik begrijp niet wat Anton daar moet doen”.

Ik heb daar geen weerwoord op, maar neem me wel voor om beter op mijn spullen te passen. Ik instrueer Khulan dat het mij nu alleen maar gaat om het procesverbaal voor de verzekering. Ze hoeven wat mij betreft niet achter de dief aan te gaan en ik heb ook geen zin om het verhaal nog 3 keer te moeten vertellen aan steeds andere agenten, zoals dat in Nederland gaat.

Het politie buro staat aan de overkant en we zijn nog sneller buiten dan we binnen kwamen. Ze sturen wel een paar agenten naar de plek van de misdaad. Ik denk nu begint het bureaucratische geouwehoer.

Bij Mobicom hebben ze inmiddels de bevelligingsvideos afgespeeld. Daar zien we dat een man in soldatenuniform achter mijn stoel op zijn beurt staat te wachten terwijl dat helemaal niet hoeft, want we hebben immers nummertjes. Je kunt zien dat ik wegloop en de rugzak laat staan. De soldaat gaat nu de stoel zitten en er komt nu iemand anders achter hem staan. Een man met een pet. Je ziet hem heen en weer schuifelen om zo dicht mogelijk bij de zak te komen en hij kijkt herhaaldelijk om zich heen. Als wij de deur uitlopen pakt hij de zak en wandelt naar buiten.

Het bewijs is geleverd.

Er komen agenten aan en die bekijken  de video’s opnieuw. Voor mij hoeft het allemaal niet. Maar ze zien dat de soldaat direct belt met zijn nieuwe SIMkaart. En op de video buiten zien ze de man met de pet de telefoon opnemen. Het tijdstip op beide video’s is precies hetzelfde. Ze bellen misschien wel met elkaar. Dan wordt er nog een buiten video afgespeeld waarop te zien is dat ze samen aan komen lopen, elkaar een hand geven en achter elkaar de winkel binnen komen. Ze kennen elkaar!!

Het telefoonnummer is wel bekend, maar niet de naam. Een  van de agenten belt het nummer, maar de man zegt dat hij geen tijd heeft om naar het bureau te komen.  Dan belt zijn baas met een iets scherpere tekst en het vermoeden dat ze elkaar kennen. De soldaat ontkent en geeft geen krimp. Ze weten imiddels wel hoe hij heet en waar hij zit.

Ik meld me vrijwillig aan voor het arrestatieteam, maar ik mag niet mee.

Ik ga maar lunchen met Khulan.
Anton