Lichaamsverzorging

Anton heeft zich, na zijn enerverende avonturen op het politiebureau, ergens laten masseren. Hij deed hier nogal cryptisch over, maar vond dit ook wel iets voor mij. Zijn advies heb ik opgevolgd. Op weg naar de massage klaagde Anton over kiespijn, waarna Bram zijn professie kon uitleven en Anton op straat onderwierp aan een grondige inspectie.

straatconsult

In een apotheekje werd een desinfecterend zoutzuurhoudend spoelmiddel gekocht, dat na inname al snel door Anton op straat werd uitgespuugd.
De massagesalon was gelegen achter in een gebouw waar meerdere onduidelijke winkeltjes gevestigd waren. Anton kende de weg in dit labyrint en ging voorop, trouw gevolgd door zijn vazal Piet.
Uiteindelijk bleef er maar een deur over: mijn massagesalon. Na nog wel aangeklopt te hebben verscheen in een witte slagersjas mijn masseuse, een als vrouw herkenbare mongoolse kampioen kogelstoten. Anton duwde mij naar binnen en trok zonder verder een woord te wisselen de deur weer achter zich dicht.
De salon bestond uit twee tegen een muur aangeschoven tafels, een nog net daartussen passende kruk, een waskraan, en een kleurrijke goed functionerende hoorbare plastic waterval.
Buiten Tamara (leek me wel een passende naam voor een masseuse van dit kaliber) en mijzelf bood de salon geen bewegingsruimte meer. Onze communicatie bestond uit gebarentaal. Enigszins beduusd wat mij te wachten stond probeerde ik duidelijk te maken dat mijn schouder pijn deed. Zij belde met haar mobieltje en gaf het aan mij, en een nauwelijks verstaanbare man vroeg mij wat er met mijn schouder aan de hand was. In mijn beste medisch Engels liet ik weten dat het wel meeviel, en dat ik niet voor mijn schouder, maar voor een total-body massage kwam. Verder ging het grootste deel van het gesprek over de prijs van de massage. Hierover werden wij het eens, waarna Tamara aan het werk ging. Ze vroeg mij plaats te nemen op de kruk en begon op mijn hoofd te krabben. Hoewel haar vingers op worstenbroodjes leken voelde het aan als staalborstels. Na deze introductie mocht ik mij ontkleden en op de massagetafel plaatsnemen.
Nou, nou, ik heb het geweten: nooit ben ik in stilte zo lang mishandeld als door deze spierbundel uit Ulan Bataar. Tamara kneep en sloeg erop los dat het een lust was. Ik raakte langzaam bewusteloos, totdat ik bij mijn schouder een stekende pijn voelde, zoiets als wanneer je huid tussen een wasknijper terechtkomt.
Ik stroostte me met de gedachte dat dit allemaal bij een Mongoolse massage hoort.

Piet na behandeling met de vacuumextractor

Na afloop hielp Tamara mij gelukkig bij het afstappen van de slachtbank, waarna ik nog even mocht uitpuffen op het krukje. Ik betaalde, gaf haar (voorzichtig) een hand en maakte een zwaaiend afscheidsgebaar. Dit was het einde van onze conversatie en een professionele Mongoolse massagebeurt.
Mijn tere huidje was hier niet aan gewend. Al doende leert men.
Piet.