Kamperen aan een paradijselijk bergmeer

20120610  zondag.

Terwijl de uitlaat ’s morgens vroeg nog weer wordt gemonteerd doet Fons zijn ochtendronde door het ziekenhuis. Zonder blikken of blozen onderzoekt hij op verzoek de borstkas van een vrouw.

Fons hoort geen geluid over linker long!

We generen ons een beetje en lopen naar de volgende kamer, waar een Bhoedistisch altaar staat. Piet doet een schietgebedje voor de vrouw want Fons denkt dat ze longkanker heeft in een vergevorderd stadium. Een long werkt helemaal niet meer. De vrouw achtervolgt Fons om de uitslag.

We eten staand een ontbijt van oud brood met jam en gaan op weg. Na nog geen kilometer vlat de uitlaat er weer af. We geven de moed op en zagen de pijpen af. Zelfs dit is te veel en de lassen van de spruitstukken breken weer. In de chaos is de krik van de mercedes gisteravond verdwenen. Gelukkig hebben we de exhaust jack nog bij ons en zonder problemen wordt de Benz opgekrikt. We zagen om de beurt en even later heeft de Mercedes het sonore geluid van de auto van Zigeunerkoning Petalo.

We zijn bang dat de hitte de startmotor zal verbranden, dus hebben we de brandblusser binnen handbereik. Om het kwartier stoppen we, maar er is geen spoor van brand te bekennen.

We hebben geen kaarten meer van onze route dus Piet wordt met zijn Russiche kaarten ingeschakeld. Tenslotte had hij bijna in het leger een opleiding Russisch kunnen volgen bij de inlichtingendienst. De weg is slecht en de auto schudt zo hard dat Piet z’n vullingen eruit vallen.  Hij kan het scherm nauwelijks lezen met de zon erop.  Maar hij geeft heel gedecideerd aanwijzingen. Het is een prachtige route over een nauwelijks zichtbaar karrespoor. Ik geef hem een compliment dat we zonder zijn navigatiekunsten nooit zo’n mooie route  hadden kunnen vinden. Er komt ons een wild gebarende motorrijder  tegemoet. Ik zie nu alleen nog maar een riviertje en begin te twijfelen. Maar volgens Piet zitten we precies op de route volgens de kaart en kunnen de Mongolen hem nog wel meer vertellen. Hij heeft opdracht gekregen om dit spoor te volgen en als dienstplichtig soldaat zonder opleiding en ambitie hoeft hij geen verantwoordelijkheid te nemen. Ik wordt argwanend bij dit soort teksten en controleer de Russische kaart. Hij zit inderdaad precies op het spoor, maar wel het verkeerde.

 De motorrijder biedt aan om ons weer naar de goede weg te brengen. Hij rijdt als een gek door de rivierbedding. Wij volgen hem maar via net een andere weg en plotseling zit de Antonoff vast op een omhoog stekende rots. Hij wil niet meer voor of achteruit. De rots zit tussen de benzinetank en het differentieel. De exhaustjack, het opblaasbare kussen helpt ons weer uit de nood.



de oersterke BushJack (op uitlaatgas) biedt uitkomst



Piet heeft nu het goede spoor te pakken en begint zelfs voorspellingen te doen hoe de weg gaat lopen. Ook geeft hij de hoogtes van de bergen en de passen aan. Hij begint duidelijk lol te krijgen in het navigeren. Ik vind het allemaal maar niets, want ik verrek weer van de kiespijn. Dan zie ik dat we over een pas van 2800 meter gaan. De grote hoogte veroorzaakt duidelijk problemen aan mijn wortelkanaal infectie.

Bij een prachtig bergmeer slaan we voor het eerst onze tenten op. Even later wordt ik weer behandeld  met het “geleende” gereedschap van de Cubaan in de mobiele tandartsenpraktijk van Bram, onder assistentie van bevallige zuster Petronella. Zij krijgt hoogtevrees bij het zien van het gapende gat in mijn kies.

Na opening is de pijn onmiddellijk weg en even later schalmt de tangomuziek over de wijde vlakte over het meer. De buren komen op de motorfiets aangereden en zien vol bewondering of verbazing Fons en Petronella een tangodemonstratie geven.