De wegen scheiden even

Na een lange rit over asfalt met gaten van Tsetserleg via Karakorum naar Lün, meldt Piet tijdens de lunch met schaap, ui en dit keer geraspte wortelen dat hij het gezien heeft op de onberekenbare gatenrijke mongoolse paden en het liefst terugkeert naar Ulaanbaatar. Anton steunt hem hoewel hij graag de geplande tocht naar een van de top attracties van Mongolië ook wel zou willen meemaken: het 300 jaar oude Amarbayasgalant klooster in een verborgen vallei. Dit klooster is opgericht door een van de keizers van Mansjoerije voor de grootste Aziatische kunstenaar: Zanabazar (1636-1730). Een Buddhistische heilige (Bogd Gegeen), kunstenaar en eerste gereïncarneerde Buddha leermeester. Hij ligt er begraven in een tombe in het tempel complex in de bergen.
Amarbayasgalant staat voor "peaceful happiness" hetgeen we ervaren hebben als koud winderig en met forse regenbuien, doch ook afgelegen en schitterend.

Terwijl Piet en Anton in een luxe hotel in Ulaanbaatar zich laten verwennen, ploeteren Bram en Fons door zand, stof en stenen. Ze komen voor het eerst agrarische velden tegen. In de buurt van het natte vieze Ulaanbaatar gaat de Benz dweilen: een lekke achterband. Op de weg gauw reserveband aangelegd.
Ten noorden van Ulaanbaatar werd een uitgestorven Gerkamp gevonden. Er was een echtpaar die ons voorzag van yoghurt en gekruimelde aaruul. Geen faciliteiten, maar goede matras. Geen keus want het werd al donker. Inmiddels zitten we ongeveer in Siberië. Ineens veel vlakker land met eindeloze berkenbossen. Het is al donker, dus na flinke slok wodka meteen slapen, na elkaars handen gewassen te hebben met wat druppels rivierwater.

Volgende morgen blaffende honden: wolven? Krijgen nogmaals die heerlijke yoghurt, nu met onbestemde brokken. Snel weg en in eerst volgende plaatsje getankt en simpele vriendelijke bandenmongool gevonden.

vriendelijk, snel en efficient. was alles in Mongolie maar zo

Er zat een spijker in de band. Verwijderen van spijker, plakken, pompen en bandverwisselen binnen 25 minuten voor 3.500 tugrugs (€2.10)!
Vervolgens de belangrijkste weg naar de Siberische grens - 2-baans vol grote gaten - gereden tot het sterk door Russen beïnvloede Dakhan. Vandaar weer naar westen, dus weer hoge bergen met enorm veel rivieren. Na ruim 300 km afslag naar karrepad naar klooster, ons einddoel. Met al die regen werd het laveren tussen modder, stenen en vieze plassen. Soms surfen over de modder. Het gaat maar net goed.

het leven is soms keuzes maken

Enkele rivieren worden met samengeknepen billen genomen. De weg gaat door een doolhof van valleien, beddingen en bergen. Hoe heeft men dit kunnen vinden? We arriveren bij het schitterende klooster met grote stupa op aparte berg. Er zijn nog 60 monniken in het klooster. Vóór Stalin waren er het nog 2000.
Het Gerkamp "If tours" is een paradijs. Vlak naast het klooster. Stromend water, douche en toilet! We nemen het er van. Vriendelijke Engels sprekende Mongoolse studenten stoken ons vuur op en serveren ons een verrukkelijke maaltijd met schaap, rijst en kool.

leuke vakantiewerkstertjes van duidelijk goeden huize!

Het klooster is schitterend en indrukwekkend. Als je dit gezien hebt, hoef je eigenlijk de andere kloosters in Mongolië niet meer te zien. Na de onweersbui beklimmen Bram en Fons bij ondergaande zon de megastupaberg, met alziend oog en 24 gedaanten van Buddha in marmer. Om een behouden terugkeer na alle regen af te dwingen, geven we de ruim honderd gebedsmolens, met de klok mee, een flinke zet. Voldaan en uitgeput vallen we in onze ger in slaap.


het klooster in volle glorie