220120620 Ulaanbaator woensdag.
Piet en ik eten ons helemaal rond in het Engels ontbijt en
het verse brood. Vandaag gaan we onze -vanwege de douaneperikelen - achterstallige cultuurimpressie van
Ulaanbaator inhalen. We worden naar het Nationaal Museum gebracht door
Enktushin, ook TeeJee genoemd vanwege de moeilijke naam. Hij blijft zo goed
Engels te spreken en is zo geïnteresseerd, dat we hem prompt door de dag
inhuren als gids en taxichauffeur voor 15 $.
We leren dat de Mongolen van de Hunnen afstammen en dat ze
tegelijk met de Turken dit gebied bewonen. De Mongolen werden sterker en de
Turken zwakkeer, waardoor ze verdreven werden. Een overblijfsel van de gezamenlijke
Mongools/Turkse cultuur is de schildpad met een paal op zijn rug. We vroegen
ons al eerder af wat die schildpad voor moest stellen, maar volgens TJ straalt
de schildpad vrede uit. Hij is zo traag en niet agressief dat dit een
vredelievend symbool is.
Er waren veel verschillende stammen onder de Mongolen. Ieder
stam had zijn eigen klederdracht die gebaseerd op de deel. Deze worden nu nog
door de moderne Mongolen gebruikt om hun afkomst aan te geven. Het ergert de
Mongolen bijzonder dat China er in geslaagd is om de deel als cultuurgoed van
het World Heritage Fund aangewezen te krijgen. Volgens mij hebben de Mongolen
gewoon zitten slapen.
Djengis Khan verenigde al deze Mongools volkeren en begon
aan de uitbreiding van zijn rijk. Hij stelde daartoe het kortste maar niet
minder krachtige wetboek op. Een van de regels luidt: “wees niet zo hoogmoedig
als een berg, want er is altijd wel een dom beest dat hem beklimmen kan”.
We onderbreken de rondleiding om met TJ te gaan lunchen en
we krijgen een verhandeling over het gedrag van de Russen onder het Soviet
regiem. Over het algemeen hebben ze een goede pers en hebben ze veel tot stand
gebracht. TJ is dan ook van mening dat de privatisering na 1990 de oorzaak is
van het grote milieuprobleem van Mongolie: overbeweiding. Onder het
socialisme, zoals hier het communisme wordt genoemd, waren alle geiten van de
staat. Tengevolge van het mismanagement van de planeconomie waren er altijd te
weinig geiten en dus geen overbeweiding.
Het negatieve aspect is dat de Russen de meeste monniken
hebben uitgemoord. Voor het museum staat dan ook een standbeeld ter nagedachtenis
van de misdaden van de Russen. Aan dit kunstwerk is onlangs een tekst
toegevoegd die oproept om de doodstraf, die nog steeds in Mongolie bestaat, af
te schaffen.
Buiten zien we ook een standbeeld van een wilde berggeit. De
weinige die er nog over zijn, worden onder vergunning van het Ministerie van
Milieu, afgeschoten door West-Europese jagers. Dit beeld doet met erg denken
aan de regel van Djengis Khan over hoogmoed.
Bij Landbridge regelen we de export van de auto’s. Na enige discussie slagen we erin om de douane zover te krijgen dat we
dat op zaterdagmorgen kunnen doen.
We gaan uit met Ada en Alies, die we kennen vanuit de Nederlandse
groep. Een diner op een veranda in een
gezellige atmosfeer. Het gesprek gaat over Mongolie en onze ervaringen. Volgens
de dames klopt het verhaal over de kinderbegrafeniscultuur niet helemaal. Het
dode kind wordt door de vader wel begraven in de bergen en niet langs de kant
van de weg gelegd. Het graf wordt gelardeerd met snoepjes en zoetigheid.
We dansen in River Sound. Het is daar vol met
Mongolen en er is een helse herrie. Piet stopt een paar servetjes in zijn oren.
Als hij dan naar goed Deventer gebruik in de lichtmast in de disco probeert te
klimmen, heeft hij alle aandacht op zich gevestigd. We werken ons flink in het
zweet. Er komen een paar Mongoolse dames met ons mee dansen en even later ook
twee heren. Het is erg gezellig en er wordt veel gelachen.
Als ik even op een barkruk zit uit te puffen komt een van die
mannen naar me toe. Hij wijst naar een van die meedansende vrouwen en zegt: “That
lady likes you AND your money very much.”
Als ik hem vraag of hij ook van zoveel van mij houdt, druipt hij met
zijn gezelschap af.
De dames zijn tegen een uur volledig uitgeput en ik breng ze
met een taxi naar huis. Piet blijft nog even achter. Maar nadat een Mongool hem
in de houdgreep houdt, heeft hij het ook wel gezien. De bareigenaar bevrijdt
hem en ook Piet gaat slapen.
Hoe zou het met Bram en Fons in het klooster gaan. Zeker niet
zoveel lol gehad als wij.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten