Leer en sabelbont

20120622 Ulan Bator Vrijdag

Om 8 uur maken Piet en ik met een biljart-kater een paar presentatieritten voor een deel van de Nederlandse kolonie. Dan is het verkeer nog redelijk rustig en kunnen we nog een beetje snelheid maken. We zien Bram en Fons voor het eerst weer bij het ontbijt. Ze zien er uitgerust uit, maar kijken nog wat wild uit de ogen. Piet is er ook al vroeg bij omdat hij met onze gids TJ naar een strafrechtbank wil. Hij heeft toestemming gekregen om een zaak bij te wonen. Piet hoopt op een moordzaak en als het niet anders kan dan toch minimaal doodslag. Wat kunnen mensen toch een vreemde belangstelling hebben.

Helaas komt TJ niet opdraven. Als ik Tjalling Halbertsma vertel dat wij TJ al van te voren betaald hebben voor deze dag, dan begrijpt hij direct dat onze gids vandaag niet meer komt. "Mongools gedrag" zegt hij en wijdt er verder geen woorden meer aan.

Froit belt dat hij een ger gaat opzetten bij zijn huis. Onbereikbaar voor de Rolls volgens hem. Dat had hij niet moeten zeggen. Even later parkeren wij de Antonoff binnen zijn omheinde grondstuk met houten huis, zonder stromend water. Hij woont op nog geen steenworp van het Ramada hotel dat 17 verdiepingen hoog is. Het is een wijkje met schuttingen, zeer nauwe straatje en gers. Alles wat er gebouwd is of wordt is legaal omdat er geen regels zijn. Het Walhalla voor bouwers.

Dat had je niet gedacht he, Froid? Gewoon een kwestie van achtteruit parkeren tegen de helling op.

Hij produceert en verkoopt gers. Deze kunnen in een paar uur opgezet worden door een paar ervaren mensen. De gekozen stoffen zijn beter bestand tegen het Franse klimaat als de oorspronkelijk Mongoolse. Het lijkt mij wel wat voor ons Franse winterhuisvestingsprobleem met al die kleinkinderen.

Dan brengen we netjes het "geleende" gereedschap terug naar onze Cubaanse tandarts en gaan naar de zwarte markt op leer en sabelbontjacht. We moeten 4 keer weglopen om tot een deal te komen. Ik hoop dat het echt sabelbont is, want voor Mongoolse begrippen zijn de vellen erg duur. Uieindelijk loopt de deal toch stuk omdat ze de door ons voorgestelde wisselkoers van de euro niet geloven. En de banken zijn dicht volgens hen. Zonder sorry of goedendag te zeggen lopen ze weg. We hebben dit al vaker meegemaakt. De begroetings en afscheidsceremonies zijn in Mongolie, op zijn zachts gezegd, minimaal. Dit integenstelling tot het overdreven 3x kussen gedrag tussen onbekenden in Nederland.



Sabeldieren met hun nieuwe aanwinsten.

We rijden, laverend tussen de stomdronken Mongolen die gewoon op de weg in het zand hun roes liggen uit te slapen, naar het hotel.Ik zie een ATM geld machine. de bank is open en binnen de kortste keren ben ik terug bij de bonthandelaren. Nu lacht ze breeduit als welkom. Ik laat eerst de deal bevestigen in Tugrugs en betaal. Dan laat ik de wisselkoers van de bank zien en wat ze hebben verloren door mijn euro's niet aan te pakken. Meer dan 30.000 Tugrugs!!! Ze lachen alle drie als een Mongool die kiespijn heeft.

Bij de leerafdeling kan ik de verleiding niet weerstaan om wat huiden te kopen. De kwaliteit is niet al te best, maar het is spotgoedkoop. En Duitssprekende handelaarster nodigt ons uit om haar fabriek te komen bekijken. Piet koopt een aantal "prime rate triple A copy" polo shirts.

Er wordt gepast in de openbare paskamer. Dames doen hetzelfde.