Watermanagement in het hotel

20120614 Tosontsengel donderdag.

’s Nachts is de radiator van de Benz droog gebleven, maar tijdens het rijden moeten we om 15 km stoppen en er 2 liter water bijgooien. We rijden weer op de Russische kaart en Piet gaat zover dat hij ijzerheinig de zwarte streep op de kaart tot op de meter aanhoudt. Ook al is er geen weg in velden of wegen te bekennen. We hobbelen over het gras en komen voor een paar zandverstuivingen te staan. Pas nu gaat onze principiële navigator overstag en wijzigt zijn koers iets om de zandduinen te omzeilen.

zeldzaam meertje in Mongoolse zandwoestijn

Even later komen we op de grote weg. Dit is een verzameling van minstens 10 karresporen naast elkaar. De ene nog slechter als de andere. De Rolls kan er alleen met een gangetje van 80 km overheen als de gaten niet te groot zijn. We zweven dan over de ribbels en kunnen nauwelijks sturen of remmen. Het is hier een drukte van jewelste. We komen wel 3 vrachtauto’s tegen in 4 uur.

We hebben ons zelf verwend met het beste hotel in een straal van 200 km. Het Skyline Hotel. Het is pas 3 jaar oud en ziet eruit of het al 2 revoluties heeft meegemaakt. Maar de bedden zijn schoon met witte lakens. Zo kunnen we de luizen en vlooien beter zien. Wat een luxe. De mede-eigenares Moogie spreekt goed Duits  en vind het leuk om met ons haar Duits te oefenen.

We willen graag onder de douche. Dat kan pas over een uur. Bram gaat dus maar met Moogie op zoek naar iets om de radiator dicht te maken. Niemand begrijpt hem en tenslotte haalt hij het zelf maar uit het magazijn. Even later is het koelprobleem opgelost.

Er is  even water en er ontstaat een gevecht wie als eerste mag. Dan is het water weer op. Het is onduidelijk of dit nu een tekort aan water is of dat er iemand aan de knoppen zit.

De wastafel op de kamer geeft geen water. Het watercloset op de gang ook niet. Ik zie veel gasten en het personeel toch naar het hurktoilet in de tuin gaan. Zo langzamerhand wordt het mij duidelijk dat dit een beter alternatief is dan op een watercloset zonder water te zitten.

De volgende morgen probeer ik het weer in alle vroegte. Geen water op de kamer. Geen water op de WC. Geen water op de douche. Er zitten ook geen draaiknoppen meer op de kraan. Ik loop heen en weer en zie een Koreaan in de douche verdwijnen. De deur kan niet op slot en ik kijk zogenaamd per ongeluk hoe hij dat doet. Hij poedelt zich met een bakje water dat hij meegenomen heeft. Zo moet dat dus.

Even later komt er wel een straaltje water uit de kraan en ik spoed me er naar toe. Het lukt me net om me te scheren en dan is het weer afgelopen. De zus van de eigenaar zit op een strategische positie in de hall van de bovenverdieping en die kan blijkbaar regelen wie wanneer wat water krijgt. Dit zijn dus de echte watermanagers van Mongolie.

zonder baard lacht duidelijk minder makkelijk