Koeienmest en Przewalski paarden (uit Nederland).

Zaterdagochtend worden we opgehaald door een chauffeur en gids van Tseren Tours, het bedrijf van Rik en Tseren Idema die we op de Hollandse avond leerden kennen. Onze gids bleek de 26-jarige Chine, een erg leuke vrolijke Mongoolse die ons twee dagen ging begeleiden. We gingen (in de stromende regen bij een graad of 5) op weg naar het Khustain National Park, vooral beroemd om z'n wilde paarden (ooit uitgestorven, maar opnieuw geintroduceerd uit Nederlandse dierentuinen). De eerste 50 kilometer reden we een volstrekt overdreven 4-baans snelweg zonder veel verkeer. Daarna gingen we eindelijk het zand in, daar zijn we voor gekomen. Bij de eigenlijke ingang van het park plas-pauzeerden we bij een informatiecentrum  annex ger-kamp waar ooit Willem Alexander en Maxima logeerden. Zij lieten speciaal een badkamer aan hun ger bouwen! Voor Fons is een deur alleen dicht als die op slot zit, en dus fotografeerde hij even later de prinselijke plee.

de chique ger van W.A. en Maxima, met uniek eigen toilet!

We hadden onszelf van te voren een paar doelen gesteld: paarden zien, de Deerstone  en de Urgut Graves vinden. Volgens de staf van het informatiecentrum was dat allemaal niet mogelijk: de wegen waren te slecht. Mooi! Eindelijk avontuur. En de regen was inmiddels gestopt.
Eerst was het tijd om te gaan lunchen: we waren op een prachtige afgelegen plek te gast bij een behoorlijk authieke geiten-, schapen, koeien- en paardenboer. Uit de auto stapten we tot onze enkels in de mest, in de ger was de vloer bezaaid met mest, de kachel werd voor ons opgestookt met gedroogde mest, over de vloer kroop een anderhalf jaar oud kind door de mest, nu nog ruiken onze kleren naar mest. Maar het was wel erg leuk en bijzonder. Mongolen zijn wel mooie mensen met een prettig gevoel voor humor. We kregen pas laat in de gaten dat de "echtgenote" eigenlijk de buurvrouw was. Dat zou je niet zeggen aan de manier waarop ze met elkaar omgingen!

nomaden "echt"paar

Onderweg zien we een tiental Takhi's (mongools voor het Przewalskipaard), en veel marmotten, adelaars en hermelijntjes. En slechts heel zelden sporen van menselijk leven.
Aanvankelijk gingen we nog een beetje af op onze chauffeur, maar al snel kregen we in de gaten dat Anton met zijn extreem nauwkeurige Russische stafkaarten veel beter de weg wist. Volstrekt bij verrassing voor de ervaren chauffeur kreeg hij het bevel "hier rechts" bij een karrespoor dat de bergen in verdween.

Feilloos navigeerde Anton ons over berghellingen, door beekjes en rivierbeddingen en langs schitterende vergezichten naar de Deerstone.





de deerstone





Urgut graves



Dat is een 4000 jaar geleden opgerichte menhir, vol met graveringen.
Daarna werd het pad nog vager, maar de Urgut Graves doemden precies op de verwachte plek op: een verzameling grafmonumenten en -stenen, sommige prachtig gebeeldhouwd, die ook alweer zo'n 1500 jaar op die plek staan, naar gezegd wordt door de Turken gesticht. Niet zomaar een paar: meer dan 550!
Missie geslaagd. Tijd om de nomaden-ger te zoeken waar wij de nacht gingen doorbrengen.
Bram

onze ger bij het vallen van de avond