Ger-ervaringen

2/3 juni, Hustayn

onze ger aan de Tuul rivier

Onze eerste ervaringen met Mongolen in hun gèrs waren heel bijzonder. We werden onthaald met verse botermelk, gekookte geslagen melk waarvan je met een lepel de "boter" af kunt scheppen. Niet door eenieder lekkerbekkend ontvangen. Vervolgens gezoete yoghurt toefjes -'aaruul' - die een dag gedroogd worden op het gèrdak. Ook krijgen we verse gedroogde vrij taaie kaas.

onze borrelhapjes: aaruul, botermelk en melkthee

Handen geef je alleen als je iemand per ongeluk hebt aangeraakt. Vol trots wordt een stenen snuifflesje tevoorschijn gehaald. Het kruidige poeder breng je op je linker hand en je snuift tot je ogen volschieten en je gaat niesen. Als je elkaar beter kent pak je elkaars onderarmen en snuift links en rechts aan elkaar. Een kus is onvoorstelbaar. De nomaden zijn van zonsopgang tot zonsondergang continu, maar volledig ontspannen, bezig met hun paarden, koeien, schapen en geiten. Zo nu en dan even te paard om een kudde naar een andere wei te sturen. Melken en zuivelproducten maken. We krijgen een eigen ger. In het schemer komt de heer des ger's nog even dronken een sigaretje in onze ger paffen, waarbij hij ook nog naar een zwartwit TV'tje gaat zitten kijken. Eindelijk kunnen we onze matrasjes en slaapzakken uittesten. De meesten houden de kleren aan en gaan zo in de slaapzak. Van Bram hoeven we een keertje niet onze tanden te poetsen. Om de beurt waken we om te horen wie het beste snurkt. Voorlopig is nog geen winnaar. 'sNachts horen we soms kort de honden blaffen. Dat doen ze als er een wolf of vos de veestapel benadert. Na zonsopgang weer naar buiten.

Piet doet veldwerk

Het is nog wat onwennig dat er geen toiletten zijn. Dus gewoon ergens in de wei plassen is okay. Er is ergens ook een gat in de grond met twee planken waar je het grotere werk kunt verrichten.

geitenboys

Vervolgens gaan we enkele uren onthaasten alvorens we allen een paard krijgen. Alleen Anton blijft onder zijn deel liggen met hinderlijke kiespijn. De zadels zijn niet gebouwd op elegante Hollandse billen. Ze zitten dan ook behoorlijk ongemakkelijk. Niet getreurd: we kunnen nu door rivieren en beekjes rijden, en zo de enorme geiten en schapenkudde verweiden. De weidsheid is niet te beschrijven. Een gervaring rijker vertrekken we later op de dag langs de Tuul rivier weer richting Ulaanbaatar.
Fons