Woensdag Kharkoran
Piet en ik gaan op pad om een garage te vinden voor de
reparatie van de chokeleiding die ik vanmiddag dichtgeknepen heb, nadat hij was
afgebroken. We vragen de politie met alle hulpmiddelen. Het mongools
woordenboek, het russisch woordenboek, het plaatjesboek. Niets helpt en ze
blijven ons glazig aankijken. Piet vindt dat het maar stomme Mongolen zijn. Ik
weet echter zeker dat ze ons wel willen helpen, maar dat ze eenvoudig de vraag
niet begrijpen. Dan vragen we bij alle benzinestations
die we tegen komen. Ze blijven glazig kijken.
Ik begin te twijfelen. We moeten het zelf maar proberen te vinden.
Bij een klein bandenbedrijfje stoppen we. Piet laat de
afgebroken leiding zien en er komt wat begrip. Hoofdschuddend kijken ze er
naar, maar ik bespeur enige interesse. Ik begin de leiding af te zagen en de
wartel eraf te draaien. Ze kunnen dan zien dat het eind van de leiding opgerekt
moet worden. Een oude man loopt weg en komt terug met een bijgeslepen beiteltje
en een hamer. Even later is de leiding opgetrompt en nadat de man ook nog een
touwtje heeft gebracht om de leiding luchtdicht te verbinden is de zaak weer
gepiept.
Op het gerkamp wordt een massage aangeboden. Daar maak ik
graag gebruik van. In de Massage ger wordt ik stevig onderhanden genomen door
Sarah. Ze studeert medicijnen en heeft een massage cursus gevolgd. Maar het is
koud in de tent. Piet wil de zelfde behandeling ondergaan. Zij doet het bij ons
in de ger. Er komt een man die de kachel aan steekt. Er komt een fles wodka op
tafel en ik geniet van de masseuse die over Piet zijn rug heen loopt. Ze vouwt de protesterende Piet z’n tenen
dubbel en vraagt vriendelijk : “Don’t you like it?” Zo kan het toch nog
gezellig in een ger worden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten