Evaluatie van de Mongolia Expeditie

Zondag 24 juni 2012

Vanaf nu zijn de berichten gepubliceerd in chronologische volgorde. Voor de nieuwe lezertjes is dit overzichtelijker. Begin in mei in het Blogarchief.   Veel Leesplezier: het SPYR team

20120624 Mongolia Inspyraration Evaluatie

Anton: Het is een enerverende reis geweest met een hinderlijke vals start door de criminele douaneactiviteiten in Wit Rusland. Ook de douane perikelen in Mongolie hebben veel tijd en energie gekost.

Voor de rest heb ik alleen maar positieve ervaringen met de Mongolen, hun land, de Nederlandse gemeenschap en mijn reisgenoten. Hoewel ons reisplan ambitieus was hebben we er toch een groot deel van kunnen verwezenlijken.  De auto’s hebben zich uitstekend gehouden. Vooral de Rolls heeft geen krimp gegeven. Die is gebouwd voor dit soort wegen. De Benz is te laag en de tussendemper had er gewoon niet tussen moeten zitten. Nadat deze verwijderd  was heeft hij het goed gedaan.

We hadden de taken verdeeld: Fons de culturele bestemmingen, Bram de route, Piet de documenten en ik de auto’s.   Ieder voor zich heeft zich naar behoren van zijn taken gekweten. Ondanks dat we allemaal volledig verschillende persoonlijkheden zijn die elkaar nauwelijks kenden is het ons gelukt om zonder grote meningsverschillen deze toch wel zware tocht te volbrengen.

Ik vond het een geslaagde en ontspannende trip, maar ben blij dat ik weer naar mijn Willemientje en het gezinnetje terug kan.

Fons:

Genoten van een intense boeiende en inspyrerende reis. Goede indruk gekregen van het immens grote en lege land, de overweldigende onbezoedelde zeer gevarieerde natuur, de open gastvrije Mongolen buiten de hoofdstad met hun efficiënte middeleeuwse gebruiken. 
Overal adem je de rijke indrukwekkende historie van Mongolië in. 
De mongoolse vrouw heeft duidelijk de broek aan (onder haar 'deel'). Er is hooguit een licht omgekeerde begrijpelijke discriminatie van de mongoolse man door zijn overmatige wodka gebruik. 
De opvallende sterke oldtimers gaven een extra dimensie aan dit avontuur dat gelukkig zonder kleerscheuren is beëindigd. 
Als expeditie arts nauwelijks wat te doen gehad met de vier 60+ mannen, ondanks de zeer gebrekkige dan wel niet aanwezige sanitaire mogelijkheden. 
Dat de vier verschillende - deels elkaar nog weinig kennende neuzen - steeds weer dezelfde kant opgingen en aan elkaar gewaagd bleken, was ook een uiterst plezierige ervaring.
Tot slot bleek niet scheren praktisch en handig, maar ook "niet alles".
We zullen nog heel lang met veelgenoegen terugkijken en teren op deze 'lifetime' ervaring, die door groot Moghol Anton is mogelijk gemaakt!
Fons

Piet:

In een e-mail van onze Djengis Kh(An (ton)) van 12 mei ll. werden wij – de overige reisgezellen – opgeroepen reisverhalen te schrijven voor onze blogspot. Het uitgangspunt was emo-tainment dat wil zeggen onze lezers laten smullen van roddelverhalen en onderlinge ruzies. Kortom, sentiment tonen, het flink smijten met  Mongoolse modder.

Hoever staat deze lage landse opzet af van het verheven Mongoolse Boeddhistische ideaal, het uitgestrekte steppen landschap, de helderheid van de eeuwige sterrenhemel, de onschuld van kleine kinderen, de mooie gelaatstrekken van charmante vrouwen en de vrijheid van de dierenwereld. Hier betaamt nederigheid en relativering. Tegen deze achtergrond speelt gebrek aan sanitair, een zacht bed , een kapotte knalpot of menselijk gedrag geen rol.

De vraag is of de Mongoolse ziel enigszins tot ons is doorgedrongen. Voor mijzelf durf ik deze vraag met een voorzichtig ja te beantwoorden.Naast een hopeloze en onmogelijke functie als plaatsvervanger van Willemien meen ik mezelf tijdens de reis gedragen te hebben zoals een Mongoolse man zou doen, namelijk door zoveel mogelijk anderen het werk te zien verrichten en wodka te drinken. Overigens wat had ik anders moeten doen. Ieder had immers zo zijn taak en daar waar Fons toch alles deed en ook graag wilde doen was mijn taak vooral gericht op het voorkomen van dubbel werk. In deze tegenstelling tussen actie en rust, heb ik weinig ambitie getoond. Mijn pogingen om een rustdag in te voeren werden vriendelijk bejegend maar met zakelijke motieven afgewezen.Maar ook deze teleurstelling maakt in Mongolië niet uit. Het land is wijd en ruim genoeg, de hemel ver en helder, de mensen lief en gelaten en het land biedt elk wat wils. En wat niet is, kan nog komen, niet vandaag dan misschien morgen. Mongolië is geen eendagsvlieg. Zo is het al eeuwen en zo zal het blijven.Het antwoord op alle vragen of wensen ligt ( dus ) kennelijk  in jezelf .

Ik heb zeer genoten. Ik vraag excuus aan mijn reisgenoten waar ik dromend achterbleef daar waar attentie mijnerzijds werd verwacht. Ik zeg hen dank voor hun inspanningen die mij steeds weer een nieuwe horizon openden.

Bram:
Bezoekers van Mongolie zien het land meestal op vaste toeristische circuitjes in een jeep of busje met chauffeur en gids. Van comfortabel hotel naar gelikt gerkamp en weer terug.
Door het briljante plan van Anton om een ruim 80 jaar oude Rolls en een ruim 40 jaar oude Mercedes per container naar Ulaan Bataar te vertreinen waren wij in de bevoorrechte positie het land op eigen houtje te kunnen verkennen. Op een denkelijk nog nooit vertoonde manier: met zeer klassieke auto's, via de meest spannende routes en weinig bezochte plaatsen. 
Zo hebben wij Mongolie op een unieke manier leren kennen: zoekend naar iedere centimeter bodemvrijheid, navigerend op Open Street Maps en Russische stafkaarten, steeds maar weer hopend op een bed (en indien gevonden maar niet te goed lettend op de staat van het beddengoed).
Een douche en WC werden al snel een grote luxe voor ons!
We kwamen zo op plaatsen waar een buitenlandse bezoeker nog een echte bezienswaardigheid was, en waar we de oprechte onbevangen gastvrijheid van de Mongolen leerden kennen.
Dat maakte de reis een onvergetelijke belevenis! 
En het was vooral ook een bijzondere ervaring om met een viertal eigenzinnige lieden op pad te zijn, die dit niet met elkaar geoefend hadden, maar allen flexibel genoeg bleken om de onvermijdelijke hobbeltjes op tijd om te zetten in een geheven glas.
Dank Anton, Piet en Fons voor de fantastische weken!