Lekker Modderen

20120616 Tariat Zaterdag.

Met de Nederlandse dames krijgen we ook nu geen contact. Het lijkt wel of ze het heel erg vinden om medelanders tegen te komen. Hun reislIJder, een Vlaming is wat toegankelijker.  Hij vertelt dat hij met de “schrik van Nijmegen” op pad is. 7 vrouwen op aanzienlijke leeftijd, waarvan er 2 op een missiepost in Papoea Nieuw Guinea les hebben gegeven en onder andere een arts die Oeganda heeft gewerkt. Een heeft tijdens deze reis een been gebroken en een ander heeft de enkel verzwikt. Als Fons aanbiedt om ’s morgens om de dan nog dunne enkel een zwachtel omheen te doen wordt de aanbieding terzijde gelegd.

Ze praten tot laat in de nacht en beginnen ’s morgens weer vroeg. Er kan geen lachje af. Ze lijden, zoveel is duidelijk. De Vlaamse lijder verteld dat hij 8 uur rekent voor de volgende 80 kilometer, die wij ook moeten rijden. De ene vindt de plantjes leuk, de ander het uitzicht en de volgende de paarden. Iedere keer moet er gestopt worden en voordat hij alle 7 weer in de auto heeft is hij een half uur verder.  Hij waarschuwt ons voor de slechtste weg van Mongolie aan de zuidzijde van de rivier, die we vandaag zullen tegenkomen.

De Garmin OSM navigatie geeft een omweg van 35 km aan bijna geheel over die slechte weg. De weg er naar toe staat er niet op, dus moet Piet met zijn Russische kaarten navigeren. We besluiten om recht naar beneden te gaan, zodat we een stuk van de slechte weg mijden. De omweg gaan we zeker niet nemen.  Volgens de Russen kan dat.

Het is een van de mooiste omgevingen waar we door heen rijden. Heel vredig allemaal en wat kleinschaliger. Het lijkt een beetje op delen van Zwitserland. Het kost Fons en Bram veel manouveren om de riviertjes en de bijbehorende diepe gaten over te steken. Maar het lukt steeds. De Rolls heeft er geen enkel probleem mee. Die walst majestueus door een paradijselijke omgeving.

Vlak bij de waterscheiding krijgen we zin in koffie. Er is een huis in aanbouw met hout uit de omgeving. De bouwvakker wijst een huisje aan iets verder op en zijn zoontje springt bij ons in de auto. We zijn onmiddellijk welkom en de kachel wordt direct opgestookt om het water voor onze koffie te koken. Het is een gezinnetje met 4 kleine kinderen en het is ontroerend hoe gastvrij ze zijn.

het gastvrije gezinnetje

Boven op de pas krijgt de koppeling van de Benz weer vaporlock problemen. Even pauzeren dus. Piet zet Rock and Roll muziek op en even later staan we daar met een paar nieuwsgierige Mongolen te dansen.  Helaas doet mijn filmcamera het niet meer, wat een speciaaal sfeertje. Een moeder en dochter uit een busje iets verder op doen ook mee, maar blijven op een veilige afstand.

Piet navigeert goed en houdt zich strikt aan de Russische sporen. In het dal beneden begint het te onweren. Er is niet alleen water wat onze auto binnen komt maar ook zand. Het is een soort zandwaterstorm waar we door heen moeten. Ondanks het feit dat hij niets kan zien van de regen en het karrespoor verdwenen is komt hij op de goede plaats uit en hebben we een prachtig uitzicht over het meer in een onweersbui. Bram en Fons hebben het koud en zijn niet erg aanspreekbaar. Ik laat Bram nog even de route, die pal naar het zuiden loopt naar de grote weg, zien. Hij is het er mee eens.

De weg wordt steeds slechter en het kost de Benz grote moeite om er door te komen. Na een riviertje slaat de motor af. We proberen een volgend riviertje, waar de Rolls gemakkelijk door heenwalst.

alsof hij ervoor gemaakt is

We komen terug om de Benz  op sleeptouw te nemen en komen zelf ook vast te zitten. De Benz trekt ons los. Fons vraagt een lokale Mongool of we wel verder kunnen. Deze schudt van nee en wijst een weg aan waar we iets verder op de rivier kunnen oversteken. Volgens Piet en ik kan het gemakkelijk, we kunnen de huizen aan de grote weg al zien, het is nog maar een kilometer.  Maar Fons en Bram willen de weg die door de Mongool is aangewezen volgen. Ondanks dat we nog voldoende technische mogelijkheden hebben om  de rivier over te steken en de Benz mee te slepen, gaan we er mee akkoord. Uit veiligheidsoverwegingen rijden we 30 kilometer om op de slechtste weg van Mongolie. L L

nota bene een van de grootste doorgaande oost-west verbindingen!

Na anderhalf uur over een verschrikkelijke weg zijn we weer terug op de plaats waar we uit zouden komen. Piet wil controleren of zijn route berijdbaar is. Bij de grote rivier probeer ik de diepte door te voet  doorheen te lopen. Het water komt tot mijn knieen. Dus de route die Piet heeft uitgezet kan met een beetje duw- trek- en modderwerk.

In een cafeetje hebben we een goed gesprek, waaruit duidelijk wordt dat Fons de gehele dag in de veronderstelling is geweest dat we de omweg zouden nemen terwijl wij dat geen moment van plan waren. We bevestigen de afspraken dat Fons en Bram bepalen waar we heen gaan en dat de auto die voorop rijdt  de route bepaalt. Die navigator is verantwoordelijk voor een goede en veilige route,  die bepaalt. En daar mag geen commentaar op worden gegeven. De sfeer is weer goed en we genieten van schaap met voor de afwisseling tagliatella.