In café Amsterdam, aan de Peace Avenue in Ulaanbaatar waren we te gast van de Nederlanders die in Mongolië wonen. In totaal 40, voornamelijk in de hoofdstad woonachtig.
Het cafe van Rik en Tseren Idema aan de Peace Avenue |
Door voorzitster Suzanne welkom geheten en vervolgens kennismakingsrondje. Milieutechnologen, bankiers, kaasmakers, watermanagers, verpleegkundigen, gèrbouwers, toeroperators, gouddelvers, ontwikkelingssamenwerkers en gezondheidsadviseuses. We krijgen talloze tips en adviezen. Warm weerzien met Tjalling Halbertsma, zaakgelastigde van de Nederlandse Ambassade en schrijver van meerdere boeken over Mongolië.
Vrijdag 1 juni is het nationale moeder- kinddag, ligt heel Mongolië ongeveer plat en mag er nergens alcohol geschonken worden. Vervolgens een socialistisch weekend. Zo moeten we weer 3 dagen wachten op de auto's door een hoop postcommunistisch bureaucratisch gedoe.
Chinggis bier aan de Hollandse stamtafel |
Maar..... we krijgen tijdens de enerverende Hollandse avond, bijzondere uitnodigingen om het weekend door te komen. Piet wordt door ene Bert opgehaald om naar zijn gerboerderij te komen in het natuurreservaat Terelj, terwijl Fons, Bram en Anton door Alies en Wim in hun landrover naar Ada worden gereden. Zij werkt en woont tussen de mongolen in het mijnstadje Nalaygh, 30 km ten zuidoosten van Ulaanbaatar......
Op weg naar huis blijkt Fons plotseling vloeiend Mongools te kunnen converseren met de taxichauffeur: het gesprek klinkt alsof ze vreselijk ruzie hebben, maar ze omhelzen elkaar voortdurend en steken duimen omhoog terwijl Fons aan het stuur rukt. We komen toch nog veilig thuis.
Op weg naar huis blijkt Fons plotseling vloeiend Mongools te kunnen converseren met de taxichauffeur: het gesprek klinkt alsof ze vreselijk ruzie hebben, maar ze omhelzen elkaar voortdurend en steken duimen omhoog terwijl Fons aan het stuur rukt. We komen toch nog veilig thuis.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten